ANOUK & ALEXANDER
Een briefwisseling in delen, tussen Anouk en Alexander, hopelijk beleef je als lezer plezier aan dit Double Z Experiment.
Deel 1 by Zjoris,
deel 2 by Zilverfeetje enz.
DEEL EEN
Anouk,
Als je ooit de zeekoeien, slangen, flamingo’s en alligators van Florida wil bewonderen, kom dan niet in de winter. Toen ik mijn eerste pijltje naar de wereldkaart mikte en Tampa raakte, dacht ik meteen aan long-drinks, palmbomen, bikini-babes en Disneyland.
Wel, het weer is naar mijn gevoel heerlijk mild, maar voor de locals hier is het bar koud. Ze lopen allemaal te rillen met een extra trui of deken en bekijken me alsof ik een klein groen mannetje ben met twee voelsprieten op mijn hoofd. Los van bikinis is hier ook geen enkele babe te zien, enkel bejaarden. Me dunkt dat iedereen een winterslaap houdt.
Van winterslaap gesproken, ook de fauna is hier helemaal ingedommeld. Ik bracht een bezoekje aan het natuurpark van Weeki Wachee, nog steeds met mijn eerste visioen van de Everglades, maar dan zonder de strandgrieten. De flamingo’s stonden allemaal verkleumd en dicht bij elkaar in het water te zeven naar voedsel, de alligators lagen op de bodem van een vijver boomstammen te imiteren en slangen zijn op zich al vrij slaperig. De meeste actie kwam uitgerekend van enkele zeekoeien die zich door een park ranger gewillig wortelen lieten voeren. How cute!
Heb je al medelijden met je maatje? Niet nodig hoor, want ik heb uiteindelijk toch wat chills en thrills gevonden. Toen ik langs een trailerpark in de buurt reed, vielen opeens een dertigtal parachutes op mijn dak. Tussen de bossen bleek een klein vliegveldje te liggen waar een commune skydivers de hele dag niets anders deed dan omhoog te vliegen en naar beneden te springen. Ik liet me dan maar overhalen om mijn eerste airgasm te beleven…
Het vliegtuig zat volgepropt met adrenalinejunks, voornamelijk ongeschoren jonge mannen. Je had er moeten bij zijn, Anouk! Toen we de tot de juiste hoogte waren geklommen, werd het tijd voor wat pep-talk. Riep één van hen: “Remember the first rule of skydiving!” Ik kreeg het heel even benauwd, want mijn instructies waren niet genummerd. “safety first” zie het enige meisje aan boord. “Wrong!” riep de eerste weer, “don’t fucking die!”
Er was weinig tijd om me zorgen te maken, want voor ik het wist, suisde ik met tuitende oren terug naar het vliegveld, mijn tandem-springer op mijn rug en een cameraman voor mijn neus. Jawel, er werden foto’s gemaakt en ik stuur je binnenkort de dvd waarop je mijn wangen lustig kan zien flapperen. Ik wist niet dat ik zoveel vel op overschot had!
De snelheid van de vrije val was best een belevenis, maar de term airgasm was toch wat overdriven, vond ik. Het leukste was toen ik zelf aan het touwtje mocht trekken om onze gedeelde parachute open te doen floepen. De stilte was overweldigend. Heerlijk gewoon! De landing verliep vlekkeloos, en ik was op een uurtje alweer een ervaring rijker en heel wat dollars armer.
Gelukkig had ik er nog net genoeg over om in het casino even op de kastjes te gaan spelen. Ik kocht een soort creditkaart en suste bij het gokken mijn geweten met de wetenschap dat de opbrengsten van dit etablissement volledig naar de autochtone Seminole-bevolking gaat. Hoe zo een machine werkt, moet je me bij gelegenheid toch eens uitleggen hoor, want ik heb geen cent gewonnen.
See ya later Nookie-gator!
Alexander
DEEL TWEE
Lieve Alexander,
wat een fijne verrassing, een brief van jou. Precies op het goede moment! Ik loop vandaag een beetje met mijn ziel onder mijn arm, heb net afscheid genomen van wat reisgenoten met wie ik een aantal dagen heb gereisd en een geweldige excursie heb afgesloten. The Siberian Experience (how does that sound?). We zijn hier onderaan de westkust van het Zuidereiland met een minivliegtuigje door het 'Lord of the Rings'decor gevlogen, vervolgens zijn we gedropt en hebben we uren door het woud gelopen; geen paden, geen wegwijzers, alleen de loop van de rivier en zijn keienstrand om ons de weg te wijzen. Na zes uur klimmen en klauteren door struiken en over boomwortels, werden we met een Jet-boat opgepikt en teruggevaren (geraced) naar het dorpje (drie huizen, een ministore, en wat vakantiehuisjes in driehoekvorm). Outrageously awesome, zoals onze busdriver Sean graag mag roepen.
En kletsnat ook, maar dat mocht de pret niet drukken. Een BBQ met veel drank was een fijne afsluiting van een wonderlijke dag.
Ik zal je tip ter harte nemen en in de zomer komen, maar wees er zeker van dat ik je kom bezoeken. En een bezoek aan Florida met jou lijkt me dan een vanzelfspre-kendheid op onze agenda, toch? Wat ik niet uit je brief begreep, was of die locals zo vreemd naar je keken omdat jíj je bikini misschien had aangetrokken, of heb je je weten te beheersen J.
Tssk, strandgrieten, wat moet je met die tweedimensionale hulzen? Geef mij maar zeekoeien, slangen en flamingo's hoor! Weet je trouwens dat flamingo's hun kleur krijgen door een stof die in het water zit waar ze hun voedsel uit zeven. Volgens mij zoeken ze meestal zoutmeren op. Toen ik bij Ecuador op de Galapagos Eilanden een flamingokolonie bezocht, gaven die beesten bijna roze licht, prachtig. Onze gids, een bioloog van oorsprong, vertelde dat toen in zijn grappige Engels met zwaar Spaans accent. Hij had het ook altijd over Sealíons, met zware druk op de í.
Dus nee, geen medelijden, hooguit jammer dat je er al geweest ben als ik straks kom. Dan is het voor jou al allemaal bekend. Wow, Airgasm, wat cool van je. Ik ben erg benieuwd naar de foto's. Grappig trouwens dat ze dat 'airgasm' noemen, slaat dat op de kick, of op het feit dat al die viezeriken vlak voor het springen enorme scheten schijnen te moeten laten? Toen ik op Texel mijn tandemsprong deed, waren we in ieder geval redelijk bedwelmd daardoor en was het bijna een opluchting om te springen (je weet wat voor aversie ik tegen scheten laten heb, dus ik was even niet blij).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik vanaf het moment dat ik in beeld links lucht, in het midden de deur en rechts de inhoud van het vliegtuig zag, tot het moment dat we horizontaal in de lucht hingen, toch iets van doodsangst door me heen voelde schieten. We sprongen vanaf vijfduizend meter (normaal drieduizend bij een eerste sprong) en de ijle lucht hielp niet mee om me op mijn gemakt te voelen.
Ik ben het met je eens, het mooiste gedeelte van de vlucht is na het openen van de parachute, dat staat in mijn highlights top 100 (van mijn leven welteverstaan).
Die serene rust, het wonderlijk groter worden van de aarde onder je, alles gewoon.
Voor de rest niet veel spannends, ik ben nu op weg naar Queenstown, het adrenalinehart van Nieuw Zeeland, maar ook het meest toeristische stadje. Dus misschien gaat het nog spannend worden, dan. Ik ben benieuwd; gelukkig zitten er wat Ieren in de bus die ik eerder al in Auckland ontmoet heb. Waarschijnlijk betekent dat weer een aantal avonden veel alcohol nuttigen (arme ik), maar wat beter dan to join the craic, nietwaar?
Zo makkertje, ik ga er weer een eind aan breien, de bus vertrekt zo, dus ik ga even een plekje zoeken. Jammer dat je niet hier bent, ik denk dat je dit land net zo zou waarderen als ik, en ja, gedeelde vreugde is nog altijd dubbele vreugde he!
Laat snel weer van je horen
Knuffel
A Nookie J
DEEL DRIE
Anoukje,
Afscheid doet soms een beetje pijn, vooral als je Nieuw-Zeeland verlaat, kan
ik me voorstellen. Als ik ooit daar terecht kom, neem ik je mee als gids,
maar easy on the LOTR-referenties, ok? Zo te horen was het ook voor jou
geen bikiniweer. Ik vind het altijd zo spijtig als al dat lekkers onder
dikke truien verborgen blijft. Daarom heb ik deze keer een beetje bedrogen
en met één oog open naar de evenaar gemikt. Ik zat eerst een paar keer
midden in de Atlantische, maar uiteindelijk kwam ik in de Tunesische Sahara
terecht!
Toen ik van het vliegtuig stapte, viel de hitte als een zware deken over
mij. Heel apart hoor. Eens ik de lobby van het hotel binnenstapte, viel de
kilte dan weer over me heen. Het leek de VS wel, airconditioning op volle
toeren. Bij de balie kon ik mijn Frans nog wat oppoetsen en jawel,
bikini-babes kijken! Aan de balie, bij het zwembad, aan het ontbijt, op het
strand en het tennisveld, bikinis overal. Vooral de minikinis zijn hier erg
in trek.
Maar goed, dat interesseert jou natuurlijk niet zo. Als je onder de indruk
was van de landschappen in elfenland al onder de indruk was, dan moet je
Tatooine eens in het echt zien! Ik voelde me even Luke Skywalker toen ik in
het midden van de woestijn uit de jeep stapte. De gids vertelde me dat we
daar stopten voor de lunch, maar er was in de verste verte geen levende ziel
te bekennen. Zand, zand en nog eens zand, het leek wel een schrijfwedstrijd
op de verhalensite! Toen we enkele meters verderop liepen, bleek er in een
steile diepe kloof een heuse oase te schuilen. Net als in de film! En net
als in de lucht op 13.000 feet, is de stilte gewoon zalig.
Na drie dagen bezinnen in de indrukwekkende zandzee was de terugweg naar de
kust wat minder. Ik deelde de achterbank van de jeep met twee Zwitserse
meiden die om de haverklap in de verkeerde richting verteerden. Vreemd,
want de kouskous die we van de berbers te eten kregen, smaakte echt niet
slecht (al steekt het wat tegen na enkele dagen).
Ik zit nu uit te blazen onder een strooien parasol op het strand. Ik
schrijf wat kaartjes, geef mijn ogen de kost,…en weet je Anouk, ik mis je
eigenlijk wel een beetje. Als we ooit op het zelfde moment terug in de lage
landen zijn, moeten we maar eens een gezamenlijk pijltje naar de wereldbol
gooien. Wat denk je? Just like old times, jij en ik tegen de rest?
Ow, ik maak het hier snel af, werd net verzocht een slanke damesrug in te
smeren. Je hoort nog wel hoe dat loopt! (gesmeerd waarschijnlijk, ha-ha)
Knuffels
Alexander
DEEL VIER
Hey makkertje J alles wel?
fijn dat je zo snel antwoordde, ik werd er helemaal blij van. Nee, bikiniweer is het al anderhalve week niet meer geweest. Gelukkig wel toen we de Abel Tasmantrack hebben gelopen, moet er niet aan denken om vijfenveertig kilometer in drie dagen af te leggen in de stromende regen. De laatste dagen is het hier bar en boos en de Kiwi's noemen de West Coast van het Zuidereiland niet voor niets the Wet Coast.
Vandaag was het zelfs nog kouder want we hebben een helicoptervlucht naar de Franz Joseph Glacier gemaakt. Boven op de gletsjer landde onze helicopter en daar mochten we door de kniehoge sneeuw 'huppelen'. Echt geweldig! Je weet dat ik helicoptervliegen sowieso een van de meest gave dingen ter wereld vind, dus ik was helemaal in mijn element. Het grappige is dat hier alles zo vreselijk goedkoop is, dat je je ook niet hoeft te bedenken over wel of niet doen. De Nieuwzeelandse Dollar is iets minder dan een gulden waard en voor honderddertig dollar zijn we ruim anderhalf uur onderweg geweest, echt gaaf!
Die woestijn van jou lijkt me ook echt gaaf, dus misschien moet je me Tatooine maar een keertje laten zien J. Verhalensite, lol, kijk je nog vaak op de site? Ik moet eerlijk bekennen dat ik het de afgelopen dagen een beetje te druk daarvoor heb gehad, en alhoewel je in Nieuw Zeeland overal kunt internetten, bevond ik me nu in een gebied waar dat wat lastiger was. En over wedstrijd gesproken, de zandkorrels komen mijn neus en oren uit, ik krijg er bijna fysiek jeuk van als ik erover schrijf (overdrijving maakt de zaak duidelijk, nietwaar?); ik had nooit gedacht dat dat correctiewerk zo'n kluif zou zijn, eerlijk waar. En als je dan erbij op reis bent, werkt dat niet echt praktisch. Maar goed, het leed is bijna geleden.
Tja, wederom concludeer ik uit je brief dat je toch wel erg geobsedeerd bent door bikini's. Misschien moet je helemaal niet op reis gaan, maar gewoon ieder dag naar het tropisch zwembad daar bij jullie in de buurt. Bikini's gegarandeerd en je bent een stuk goedkoper uit
:-P.
Pijltje samen gooien, lees ik hier… Of ik dat zou willen? Wat denk jezelf? Natuurlijk wil ik dat. Er is geen mens op deze wereld waarbij ik me meer thuisvoel dan bij jou; bij geen enkele van mijn (driehonderd, volgens jou) vriendjes heb ik me ooit zo op mijn gemakkie gevoelt, en met niemand kan ik zo'n lol hebben. Dus ja, graag, bij de gedachte zou ik bijna balen van het feit dat ik hier nog zo lang in mijn eentje onderweg ben L (Ja, Ian de Schot is gedumpt, het was achteraf best een eikel, dus na het een paar dagen te hebben aangekeken, had ik zoiets van ditchen die handel! Maar goed, hij is sowieso doorgereisd naar the Land of Oz, dus hij zal inmiddels wel een Australische schone gescoord hebben).
Maareh, jij met mij op reis? Wat zegt de boze toverkol who's name we don't mention, aka jouw vriendin daarvan. Of heb ik ontwikkelingen gemist? Heeft voortschrijdend inzicht je tot goede keuzes gebracht? Als dat zo is, dan hebben we bij deze een deal, dan gaan we samen een pijltje gooien. Mag je al eens goed over nadenken hoe we die reis ons onderkomen gaan organiseren J; dorm, single or double room, enkel of dubbel bed, haha.
Wat denk je, ik ben natuurlijk van onbesproken gedrag, dus voor mij maakt het niet uit.
Maar kun jij je gedragen dan (na al die bikiniverhalen twijfel ik een beetje)?
En stiekum moet ik bekennen dat ik echt wel een steekje voel, als je van die verhalen over allerlei meiden, en ruggen insmeren ophangt. Suf he, eigenlijk zou je intussen een soort broer voor me moeten zijn, dus weet ook niet goed waar die steekjes vandaan komen.
Anyway, ik moet gaan, we gaan met wat mensen van de Magic Bus de stad in om een hapje te eten, en ik ben al laat.
Schrijf je me snel?
Knuffels en een dikke kus
Hasta Luego
Anoukje
DEEL VIJF
Lieve Anouk,
Geobsedeerd door bikinis, hoe kom je erbij? ;) Mannen houden gewoon van
ronde vormen: voetbal, audi TT, billen, borsten. Bikinis zijn als het ware
cadeauverpakking en wie houdt er nu niet van cadeautjes? Dat tropische
zwembad hier in de buurt kan af en toe uitkomst bieden, maar de meeste dames
die er 's ochtends komen aquagymmen zijn me toch iets TE rond hoor. Dan ga
ik veel liever met jou naar het strand.
Nu Ian uit de picture is, kan je je daar immers eindelijk weer vertonen.
Met alle respect voor je ex-vriendje, Schotten zijn niet gemaakt om van de
zon te genieten. Toen je me die "gewaagde" foto stuurde van hem, dacht ik
dat ie een wollen trui droeg! Echt, dergelijke beharing hoort in de
seventies, dat weten ze zelfs down under. Wat mijn toverkol betreft -
grappig dat je haar zo noemt overigens...ik herinner me nog goed de bewuste
nacht dat je vriendin (Hoe heet ze ook weer?) me aan je voorstelde. Een
lieve fee die op zoek is naar een toverstokje, zei ze. Maar dat weet je niet
van mij!
Maar goed, terug naar die van mij. Ze is heel hard aan het werken, en ik
vrees dat ik ook weer toe ben aan een stapel papier die in kleinere
stapeltjes moet onderverdeeld worden. Ze wil nog steeds niet mee op reis.
Ze hangt haar paycheck liever in de kleerkast zegt ze. Ieder zijn ding he?
Dus als je in een maand of twee ergens een gaatje vindt in je agenda, bel me
op en we zijn weg. Het wordt tijd dat we nog eens de bloemetjes buiten
zetten! Wie weet wordt mijn liefste dan jaloers genoeg om ook eens mee te
willen? Work your magic!
Oh ja, en wat het logement betreft, moet je me geen blaasjes wijsmaken
Nookie! Ik weet even goed als jij dat je zelfs door een bombardement heen
slaapt en dat je uitgeteld bent zodra je hoofd een kussen raakt. En jij
weet evengoed als ik dat nog geen enkele dame over mijn gedrag heeft
geklaagd :-p
Tanti baci!
Alexander
PS: Ik denk dat je die steekjesmicrobe aan de omslag hebt gelikt. Ik heb er
ook wat last van!
DEEL ZES
Ha lieverd J, alles goed met jou?
Grin, die bikini-obsessie, hoe ik erbij kwam? Omdat ieder derde woord in je vorige brief 'bikini' was (in ieder geval bijná elk derde woord) en het zo hoog zit dat deze er zelfs mee begint J. Cadeautjes zijn goed, je weet dat ik heel erg van cadeautjes houd, zowel om te geven als om te krijgen. Ik heb net weer een pakket met DHL naar Nederland gestuurd met allerlei jade kunstwerkjes erin. Ik verwonder me telkens weer hoeveel paralellen er tussen Ecuador en Nieuw Zeeland te trekken zijn. Beide hebben een veelheid aan landschappen, dat is ongelofelijk. En jade – greenstone of pounamu in Maori – zie je hier net zoveel als in Ecuador. Naast de greenstone carvings zijn hier de bonecarvings erg bekend, meestal in allerlei Maori symbolen, zoals Hei Matau, gestyleerde vishaken, als geluksbrenger, of voor behouden reizen over water; de Koru, de spiraal als symbool van de jonge varen die zich ontrolt, voor vrede, rust, spiritualiteit en nieuw leven of nieuw begin of de Double Twist die de onverbrekelijke band van liefde of vriendschap symboliseert. En natuurlijk ook de onvermijdelijke kiwi's, which make good soubaniel (souvenir), zoals men je in een van de Japanse souvenierswinkels zal verzekeren. Deze schieten hier als paddestoelen uit de grond, en helaas lijkt dat geen dalende trend.
Tja, arme Ian, hij kan er toch ook niets aan doen dat hij een vachtje van moeder natuur heeft meegekregen. Misschien dat dat in de Schotse Hooglanden best nog van pas komt. Maar ja, aangezien ik 'háár' iets vind wat ik in het algemeen liefst op een hoofd tegenkom (kaal is ook prima trouwens), was het ook niet helemaal mijn ding. Al overdrijf je wel een beetje, schatje, je beschrijft mijn arme scotsman alsof hij één van de apen was die Tarzan vergezelde, zo erg was het nu ook niet. En als je door het vachtje heengekeken had, had je wel een geweldig natuurlijk gespierd lichaam gezien. En Ian had voldoende andere talenten ter compensatie, dat hielp natuurlijk ook :-P.
Hmmm, jammer dat je dat spook nog niet uit je dagelijk bestaan geëlimineerd hebt. Jullie zijn zó verschillend, zij is zo materialistisch en carrieregericht, terwijl jij diep in je hart toch wel een hippy bent (maar dan zonder sandalen en geitenwollen sokken). Misschien kan ik je gedurende onze trip in therapie nemen :-P, wellicht helpt het. Die vriendin moet Charmian geweest zijn, echt iets voor haar om zoiets te zeggen (schatje is het!). Maar knakker, luister eens, ik krijg nu een beetje het gevoel dat je met mij weg wil om die trol van jou jaloers te maken. En je weet dat je mijn allerliefste vriendje bent, maar als we samen gaan, moet dat wel zijn omdat je het leuk vindt en niet omdat mevrouw Gratenbaal de Carrière zich dan herinnert, dat ze een van de leukste mannen die er op deze aardkloot rondlopen, aan de haak heeft geslagen om hem vervolgens te verwaarlozen!
Dus working my magic…, I'd love to but be carefull what you wish for! Als ik eenmaal het goede toverstokje vind, wil ik daar dan misschien geen afstand meer van doen. En zeker niet als ik weet dat ik het af moet geven aan Eucalypta, of iets wat daarop lijkt.
Kun je niet gewoon een ticket naar N.Z. nemen? Dan reizen we hier samen verder? En hoe lang wil je ongeveer gaan of kun je weg? Laat maar iets weten en misschien is het handig als ik je binnenkort even bel, dat organiseert wat makkelijker.
Liefs en een dikke kus,
(op locatie naar eigen keuze)
Dag Xandros, hoor ik snel van je?
