Wil je meer lezen of weten van deze schrijver, ga dan naar http://zjoris.verhalensite.com
Bedankt Zjoris, dat ik een aantal van je fantastiche gedichten hier mag plaatsen!
Toverovermacht
ik denk niet dat ik ooit
van het getover af zal raken
van die glimwormen die saaie nachten
sprookjesachtig maken
hun gefonkel zo hypnotisch
dat het mij doet overlopen
van een dieper soort geluk
dan alle andere psychotropen
als je’r één probeert te volgen
raak je ’t spoor gelijk weer kwijt
en dan zijn ze met zovelen...
‘t is een ongelijke strijd
De Passie en de pijn
Ik heb mijn stafkaart opgeborgen,
lees niet langer mijn kompas,
heb mijn schoenen uitgeschopt
en loop nu blootsvoets door het gras
Ik wil mijn tenen open rijten
aan de kiezels en het gruis
Laat de adders mij maar bijten
als ik door hun bossen suis
De eeltlaag op mijn zolen
dik ik aan met elke pas,
en ik stampvoet ongeremd
in elke put en elke plas
Het taaie natte riet kerft
als een mes over mijn huid
maar toch loop ik over wolken
want ik voel ten voeten uit!
Sinds ik de gulden middenweg
uit mijn romances heb geweerd,
ben ik helemaal herboren,
op mijn stappen teruggekeerd
Ik geniet van elke likdoorn,
elke blaar en elke blein,
en ik drenk mijn levenswandel
in de passie en de pijn
De stenen tafel
In mijn dromen word ik wakker
op een desolate rots,
een enorme stenen tafel,
een geërodeerde knots,
zonder ladder of een klimtouw,
geen manier om te ontkomen.
Ik zit moederziel alleen
op die tafel in mijn dromen.
Ik kan nergens naar beneden,
ik kan nergens naar omhoog.
De lucht is onvoorstelbaar blauw,
de ondergrond kurkdroog.
De wind stuift door de canyon,
en verwaait al wat ik zeggen wil,
dus zwijg ik en dan daagt het:
zo weldadig stil...
Op schrijven na dood
Wat is een dichter anders
dan een helende patient,
een hartlijder, een voeljunkie
die langzaam aan ontwent?
Hij wil zichzelf beklagen
om de pijnen die hem plagen
maar zijn kwaal is te verdragen
als hij regelmatig pent
Met verpleegstertjes als muzen
wordt zijn rijmdorst nooit gelaafd
Vul ze bij, die inktinfuzen
want hij is en blijft verslaafd
aan de pen en het klavier
hij leeft enkel op papier
maakt zijn inspiratieklier
hem doodziek of hoogbegaafd?
Hij broedt op een remedie,
zoekt koortsachtig naar een kuur,
wil het schrijfvirus beheersen
maar het woekert als koudvuur
Hij blijft remissie vrezen,
zal misschien wel nooit genezen,
maar als hij niet wordt gelezen
slaat beslist zijn laatste uur
Een ruiker weemoed
'k heb een boeketje souvenirs
dat ik zorgvuldig water geef
opdat mijn goeie ouwe tijd
zo langzaam mogelijk verwelkt
want ofschoon gedroogde bloemen
in het najaar lieflijk ogen,
en de geur van pot-pourri
zich mengt met natte regenbogen
giet een laatbloeier als ik
nog liever een verloren perk
ook al ligt het te verdorren
op mijn kinderzielenzerk
Spiegelschrift
Dromers en romantici
vereren als een relikwie
de spiegel die ook ik bezie
bij 't schrijven van mijn verzen.
En bij elk nieuw gedicht
zoek ik weer een scherper zicht
dat me helemaal belicht,
zoals ik het zou willen.
Maar net dat eigenbeeld,
dat verliefd mijn ego streelt
en bedreven zinnespeelt,
laat me in een blinde waan.
Ik word niet graag bedrogen
en daarom blijf ik pogen
om te zien door andere ogen
en mijn spiegel stuk te slaan.
| 