Sabine Luypaert heeft een onvergelijkbare schrijfstijl, ze brengt woorden op een onorthodoxe manier bij elkaar en schept daarmee krachtige beelden. Saluutje is evenals Zjoris en Larien terug te vinden op de verhalensite Schrijfselen van Salu. Daarnaast heeft zij een supermooie eigen site, te bezoeken op http://www.sabineluypaert.com/. Vooral doen, lezen en je kunt er zelfs commentaar achterlaten.
Lieffie bedankt, het wordt ontzettend op prijs gesteld.
R.I.P
Richard Wright
(Londen, 28 juli 1943
– 15 september 2008)
toetsenist van
Pink Floyd
R
O
C
K
telkens
weer
schrikt
de nacht
wanneer
controle
door het
daglicht
ingenom-
en wordt.
Dan weer
breekt de
barst waar
aanwijzingen huizen
over het zaad der vernietiging. In
opstand moeten we komen, voor onze
ziel vertrekt naar het …. land van de eeuwige
piano. helaas zal ……….…’The dark side of the
moon’ nooit meer …………..…...hetzelfde klinken
vanaf morgen. We …….……‘Wish you were here’
en staan nu voor ‘The ……Wall’ van vergankelijk-
heid. Vandaag is Pink Floyd gehuld in black.
Ook de fans blijven achter en staan
voor de ‘Final cut’ genieten
nu enkel nog ‘Echoes’ en
dromen van het land,
onder de vleugels van
het strenggelloze schemer
duister, waar dauwkringen hun
zachte ’time’afdruk nalaten en muziek
de eeuwigheid omarmt. Ademloos wachten
wijl op de contra-waarheid van deze meedogenloze
ziekte. Helaas, meewiegelend op tonen van filosofische
Rock, noopt wanhoop alle lef hier, door jouw onverhoopt
verscheiden, De hoes van ’Speak to Me’ die samen met
mij in de spiegel van onmacht kijkt, terwijl de grammofoon
‘High Hopes’ grijs draait, waardoor de geschiedenis van
gisteren heel even enkele tellen "Coming Back to Life"
Nu resten wij als ‘Animals’, zien enkel een ‘Red sky
at night’ en geloven dat de herfst van je donkerste
dagen in een warme luchtverplaatsing
de hemelse tonen van jouw piano
zullen blijven toetsen.
ROCK
R
O
C
K
°°°°PINKFLOYD
Ode aan zilverfeetje
Edelzieltje
zoals een dare devil
van het edele soort
blijkt zij het voorjaar in cyclus
ze duurt twaalf maanden
geen menseloosheid pretendeert zij
geen stukgebeten voorweelde
drijfveer is haar lucht, en kleven
aan het zoete der levensdiamant
en ik, geniet de warmte
knarsetandend alsof ik van gisteren was
omdat deze parel in een zilverui
ondefinieerbaar voor de buitenwereld
op expeditionele wijze
steeds zichzelve blijft
Sabine Luypaert 14ma08
Een lege plek
Vertel aan een schedelveld
of eeuwigheid verbleekt
waar een droombeeld geneest
zonder de pijn van alle dagen
of iemand op een ochtend
zinloosheid erkent
van dat moment
waarin staren, staren blijft
omdat de illusie
te jong is om echt te begrijpen
Voor feetje, bizar troostgedicht
Depriloos
als een winterschilder
verschik ik gevoel
van kozijn naar kozijn
de ramen in het midden gelaten
opwinding valt de kijker ten dele
met frequenties die enkel
een kunstenaar aan zijn
spiegeling toestaat
cryptologisch(e) verzinnen
verbleken door inhoud
het voelt als de vegetariër
van een kakel vers(e) regel
toch doolt sluimering verder
op het slijmspoor van onrede
maar menselijk zijn is mijn plicht
schaakmat een eer
enkel de behoefte
mijn boventanden er in te zetten
weerhoudt mij, te pletter
te lopen op deze doolhofwanden
Sabine Luypaert 29jan08 (sluukesusjeuh)
Voor Zilverfeetjes Huwelijksdag op 22dec2005
op tweeëntwintig december
in ’t jaar tweeduizend en vijf
wist een heel lief zilverfeetje
met haar liefde genen blijf
het bleek ‘de’ uitverkoren dag
om met ‘t twinkelkussend ‘t hart verblijdt
en haar uitverkoren maatje
het jawoord te delen in animositeit
integer als echte liefde beroerde
hun viering van vijf jaar kronend geluk
met grote papegaaien en kleine bananen
deze echt in Tenerife gebeurde eliteblauwdruk
daar sprak zij romantisch ‘egt ja ik wif’
aan haar mannetje zo masculien
haar held, haar liefde, haar liefste mensje
maar bovenal, zo erg graag gezien
ons Zilvertje, nu officieel vrijgezelverloren
begeert met haar lichaam, haar balpen en hart
het wezen van hare schat echt-genoten
ons rest nog enkel een zweem gespreksflard
En moge ’t geluk jullie blijvend achtervolgen
Liefs Saluutje 22dec05