Zoeëmermörge

 

 

went d’r nuie daag

de nach te sjloape hat gelag

zien ich in d’r gaad de oamzeke sjoefte

pieëpele vlege um d’r vlindersjtroek

en ut gras hat sie dauwklidje nog aa

ee frisj windje riespelt durch de bleëdjes

 

 

de knientjes hant zich voetgefoesj

bei ut hure van de duur

ut hundje truk nog inne flotte sjprint

evvel ze lache um vrech oet.

als wachter van vreuger

drieënt de muële zieng wieke

 

 

de welt wach op wat koome geet

en ich bedink mich wer opnui,

wat leëve toch ee wonger is

ich zet mich sjtil op ut benksjke

an d’r viever, en wach same mit

d’r mörge op inne nuie daag

 

 

 

Heerlens Dialect, klinkt als ...

---

 

Zomerochtend

 

 

als de nieuwe dag

de nacht te slapen heeft gelegd

zie ik in de tuin de mieren zwoegen

vlinders vliegen om de vlinderstruik

en het gras heeft zijn dauwkleedje nog aan

een briesje waait/ritselt door de blaadjes

 

 

de konijntjes hebben zich uit de voeten gemaakt

bij het horen van de deur

het hondje trekt nog een sprintje

maar ze lachen hem brutaal uit

als wachter van vroeger

draait de molen zijn wieken

 

de wereld wacht op wat komen gaat

en ik bedenk weer opnieuw

dat leven toch een wonder is

ik ga stil zitten op het bankje

aan de vijver, en wacht samen met

de ochtend op een nieuwe dag