Toevlucht

 

als banden striemend knellen

en men je niet wil laten gaan

als er een last te dragen voelt

doorheen de stroom van je bestaan

 

 

als je moe van al het vechten bent

en overleven lukt ternauwernood

als het hart bijna geen hoop meer kent

leg je hoofd dan in mijn schoot

 

 

‘k zal je beschermen, koest’ren,

troosten, laten baden in zacht licht

ik dek je toe en streel je haar,

rust jij maar uit, je ogen dicht

 

 

geef mij een stukje van je pijn

als je wakker wordt, zal ik er zijn