op een grauwe rots, aan ‘t einde van zijn wereld, breekt hij het zegel van zijn totem, haalt de pijlen uit hun schede legt hen met zijn hoofdtooi in het vuur
Moeder Aarde is in bloed gedrenkt sinds de bleekgezichten kwamen, en zonder rechten, of rede alles namen, 't hart hebzuchtig, niet meer puur
Grote Manitou die wacht de gedachten bij zijn volk dat naar eeuw'ge jachtvelden gezonden er is geen plaats, geen tijd voor vrede hij buigt diep naar de windstreken in dit allerlaatste uur
Random woorden van StefanSnijders: Zegel - Tooi - Kraaienpoot(je) - Zoethout - Vrede(loos) - Confectie waarom drie als het er ook veel kunnen zijn :-)
