Crowfoot


op een grauwe rots,
aan ‘t einde van zijn wereld,
breekt hij het zegel van zijn totem,
haalt de pijlen uit hun schede
legt hen met zijn hoofdtooi
in het vuur


Moeder Aarde
is in bloed gedrenkt
sinds de bleekgezichten kwamen,
en zonder rechten, of rede
alles namen, 't hart hebzuchtig,
niet meer puur


Grote Manitou die wacht
de gedachten bij zijn volk dat
naar eeuw'ge jachtvelden gezonden
er is geen plaats, geen tijd voor vrede
hij buigt diep naar de windstreken
in dit allerlaatste uur




Random woorden van StefanSnijders:
Zegel - Tooi - Kraaienpoot(je) - Zoethout - Vrede(loos) - Confectie
waarom drie als het er ook veel kunnen zijn :-)

gedachten, die meer dan vluchtig wilden zijn ….