Voorhang gevallen


de voorstelling in volle gang
valt plotseling het doek
alles verstomt in zwart fluweel
ik ben alleen, hoe ik ook zoek
de zaal is leeg, dat maakt me bang

leefde ik dan een bizarre droom
die natuurgetrouw mijn zinnen speelde
solde iemand stiekem met mijn geest
omdat hij zich anders maar verveelde,
stalmeester zonder enige schroom

verloren sta ik uit het pluche op
loop door het gangpad naar de deur
en wijl gedachten warrig buitelen
voel ik mij als ‘n afgedankt acteur
ik slik en voel toch echt die krop

~*~