Herfstval 

de herfstval nam met dorrend blad
haar pas ontloken liefde mee
en de waardigheid die zij bezat
raakte verloren op het pad

zoals zijn allerlaatste glas
een wijnkring op de tafel liet
en de rooklucht en gemorste as
haar keel kropte van wat eens was

ze steeg het raam uit op een zucht
wimpers floersig van de regen
en door de oktobergrauwe lucht
koos zij als het blad een laatste vlucht