Wolkenverdelger

ze spurtte naar de horizon
en sjorde aan het wolkendek
omstanders staarden in verwondering
je zag hen denken, dat mens is gek

maar warempel piepte er ineens
tussen alle grijs een beetje blauw
dat gaf haar moed en ze ging door
haar vingers stijf van cumuluskou

zo ging zij op die donk're dag 
urenlang aan een stuk ertegengaan
heeft een stukje hemel vrijgemaakt
zelfs zonnestralen kregen ruim baan

alle licht schonk ze voor jullie in dit dicht
voor ze verder trok, blik op de zon gericht