Zwanenzang


kijk daar stond ze
op de oude toren,
aan de zinken dakrand
vlak voor ze sprong

hij was de wind die
haar vleugels droeg
en tot die dag
haar vlucht bezong

hoe ze daar ligt
in val gebroken
koud als marmer
helder als glas

vleugels geknakt
de vonk gevlogen
met de hymne die
haar leven was