Witte roos

 

Wellustig likken vlammen vunzig
aan wat eens ongeschonden was
de droom van veiligheid verdwenen
slechts blijft, geblakerd, een karkas

 Scherpe messen snijden zigzag
Bloed welt uit de wonden op
rauwe kreten krijsen pijn
nog kort slechts en 't kloppen stopt

 Aarde doordrenkt met bittere smarten
smeult walmend, stinkend, rokend, na.
Lijken met uitgereten harten
waartussen ik verslagen sta

 Alsof zij bloed als bron verkoos
bloeit tussen al een witte roos

 

  

11 maart 2004, terreuraanslagen in Madrid, dit kwam ...